Farsangi készülődés öröme vette kezdetét az egyik szép hétköznapi havas délutánon a Borbé család "portáján". Keményen röpködött fejük fölött a magukat felkínáló ötletalakokat megtestesítő éteren túli angyalok, boszorkányok, különböző fenevadak, csendes hősök és szépséges király kisasszonykák végeérhetetlen társasága. Röpködtek még a behemót sárkányok, sőt, az űrlakók és sokan mások is, hogy meggyőzzék Ágnes nagykislányt a saját malmukra hajtott választásról. Ebben a választási harcias cirkuszba egy fikarcnyi kampánycsend sem szorult. Abban a kis időközi fergetegben, amiben perpillanat hasznos lett volna egy kis nyugalom, fokozódott a vetélkedés, és hatalmas zűrzavar keletkezett. E nem hétköznapi kavalkádba bizony betyárul helyt kellett állni! Ágnes nagykislány minden igyekezetével azon volt. A sok ötletcsoda röpködve fitogtatta magát tovább, mindegyik külön-külön saját énjét akarta előnyben részesíteni, kislányunk varázslatos farsangi mulatságán mindenáron ott akart lenni. Valahol a szoba egyik félsötét szögletében meghúzódva a jó öreg farsangi ötlet hagyománycsoport szerényen bámulta kistündérkénk tanácstalanságát. Gondolták a szerénység fegyverével többet érnek el. Ágnes nagykislánynak a hosszas döntögetése meg az ezzel járó gondolattépő vakarózása nem éppen e pillanatoknak volt a megfelelője, mert "ezek" már hisztériás követelőzésbe kezdtek. Dönteni kellett minél hamarabb, hiszen másnap teljes gőzerővel kezdődött a műsor. A választás valahol a röpködő önmagukat fitogtató és a szerényen megbúvó ötlettársaság félúton ténfergő gombájára esett. A többiek kissé durcisan (morcosan), csalódottan távoztak, néhányuk vidáman továbbröpködött, csendesen menetelt vagy éppen lebegett máshová, ahol még találnak farsangra készülő tanácstalan gyerekeket.
A kis tündérke nagykislány magához dédelgetett ötletével állt szülei előtt, s várta álmának megvalósítását. A hőn óhajtott maskarája föltétlen egy szép piros gomba kellett legyen, amelyre jókora fehér pöttyöket kért. Anya nyomban gondolkodóba esett, mitévő legyen, de a fejében lévő agysejtek működésének következtében a kutatás-keresés pillanatok alatt lezárult, mivel apa is jöve (jött) egy kézzelfogható ötlettel. Apa a szekrényen elfekvőben lévő szalmakalapra gondolt, amelyre, ha ráhúznak egy piros vászont, egyből ej be csudás gombakalap lesz. Közben Zsófia kistestvérke tüntetően magára hívta a figyelmét. Mindenáron maskarát akart. Végül is sikerült meggyőzni, hogy az ő személyének kis átváltozása egy nappal később történik meg, mint a nővéréé. Akár a sorozatfilmekben az elkezdett gomba megszemélyesítésének kellékei, ahogy történni szokott az anyukáknál, mindig a semmiből előkerített anyagokból születtek meg. Valóban, nem sokára az asztalon ott váratott magára a változásra megérett, szekrény tetején szundikáló szalmakalap, amelyre rákerült a már említett, csak anya által ismert helyről, a piros vászon. Aztán ezt követően pillanatok alatt felpötyögtek a piros vászonra a selyemhez hasonló anyagból készült fehér pöttyöcskék. Az álomszép tekintetű kislányka kevésbé nézett ki mérges gombának, inkább hasonlított tündéri mosolygós kalapos csodának. A gondolkozás folyamatosságában nem volt törés. No, de milyen legyen a gomba szára? Elmélkedett a két szülő. Keresgélt-kutatott anya a ruhák között, miközben apa is törte a kobakját. Végül anyának sikerült kiötleni e földhöz ragadt gombatörzs formáját-alakját. Hát mi is lenne jobb?
- Legyen egy bokáig érő ruha, (amelynek a felső része sötétebb bordó és a szoknyarésze sötétkék volt) - mondta anya.
- Legyen - mondta Apa, ránézett, s fejében rögtön felötlött valami. Hiányzik valami - jelentette ki.
- Mi is hiányozna egy kész mérges gombáról? - kérdezte Anya.
- Hát küllemileg semmi. Azért jó lenne egy kis bemutatkozó mondóka vagy versike a holnapi fellépésre...
Ezzel a gondolattal egyetértett anya is. Jótállóan feléje biccentett egyet. Apa pedig a jelmezbe felöltözött Ágnest bámulva tollat ragadott és harmadik nekifutásra, nagy zaj közepette, amelyben Ágnes mellett Zsófia is komolyan teljesített, elkészült a versike.
Itt a költemény:
MÉRGES GOMBA
Kicsi gomba, nagy gomba,
Csinos vagyok nem goromba,
Még kalapom is igen cifra,
Került is egy egész vagyonba,
Azért lettem mérges gomba.
Nos, a "költemény megszületése" után jöhettek a "mű" tanulásának pillanatai. A haptákba összecsapott versike Ágnes ajkán életre kelt, teljesen kitisztult és megszépült. Apa és Anya előtt megtörtén a varázslat: Ágnes nagykislányból egy csudagomba lett. Ágnes nagykislány tanulás közben kihagyta, vagy átalakította ösztönösen a nyelvi döcögőket, és gördülékenyre simította őket, imigyen született meg a versike második változata, amelyet már apával ketten írtak:
MÉRGES GOMBA
Kicsi gomba, nagy gomba,
Csinos vagyok nem goromba,
Kalapom is igen cifra,
Került is egy nagy vagyonba,
Ezért lettem mérges gomba.
Ágnes ezáltal Apa társszerzőjévé rukkolt elő.
Másnap tovább folytatódott a farsangi készülődés. Zsófiához visszatértek az Ágnestől lelécelő száguldó ötletek megannyi mesés tagjai, úgy a szerények, mint a hivalkodóak. A jelmez kiválasztása, azonban nem tartott túl sokáig, mivel a hosszas tépelődés választás igénye hamar elmaradt, mert ő maga kijelentette, hogy bohóc akar lenni. A sok ötletkísértő csodafigurának még ideje sem volt megharagudni, szinte pofára estek, s aztán látván fölös helyzetüket pillanatok alatt felszívódtak a messzeségbe. Újból jött a megvalósítás. Anya és apa töprengése hamar eredményhez vezetett. Apa ötletéből kiindulva anya rábukkant Zsófia angyali picurka bohóc ruhájára. Lett piros orr, piros arc, készen is volt a kisbohóc. Apának szintén futta versikére, egy kétsorosra, de ő lazán elutasította, rávágta magára: "Én vagyok a kisbohóc!" Valóban találó kijelentéssel, fűszerezett látvány tárult a család megannyi tagjának szeme elé.
Ha netán Zsófiának megírt versikéjén gondolkozna valaki, ne törje magát, íme megmaradt a kisrímecskés tarsolyban, talán még hasznos lehet egyszer egy másik a farsangi hétköznapokban:
Krumpliorrom mellé piros orca,
Én vagyok a farsang kisbohóca!
Anya és Apa két szép lánya két napra osztva vonultak a karneválra. Mondhatnánk, farsangra igyekeztek, de mit számít a helyzet meghatározása, amikor az óvoda tárt karokkal várta. A megelevenedett kisméretű királykisasszonyok, tündérek, boszorkák, sárkányok és minden csudalény, akiknek se szeri, se száma, ott voltak összegyűlve a bámulók csodálatára, s mégis minden egyes gyerek különtündöklése nem váratott sokáig magára. A sokaságban megpördülve "előfordult" hirtelenségesen történetünk két kislánykája Ágnes-gomba és Zsófia bohócka, s az ők kis mutatványa. Mondókák és dalok szárnyán táncra perdülve, pánkót (fánkot) rágva magukkal hozták élénk vidámságukat a farsangi bálra. Hej, de jót tett a mulatság előtti készülődés is! Vidám kalandozás volt e világba és más világba. Jövő esztendőben újból előállhatnak a csudás lények hadai a választásra. Jó lenne, ha senki se hiányozna, együtt jönnének, mondjuk sunyiba, hátha pont rá, rájuk esik a megtiszteltetés különös örömteli mosolya.
Apa
2011 farsangja