Bévezető
Uraim, hölgyeim, s aki érdemes rá, hogy a saját külön bejáratú elemzésemet elolvassa. Ezúttal a barátság témát választottam ki, hogy megmondjam erről az érzésről vagy miféléről a csoré igazságot. Természetesen a teljes művemet nem tárom önök elé, van éppen elég rokon, ismerős és barát (vagy annak hitt kapcsolataim, relációim), hogy a kész művet kiadatva jó drágán elsózzam. Úgy is sokan megfogják vásárolni, hiszen rengeteg befolyásos fazon létezik, akiknek a hozzájuk fűződő kapcsolatom végett, érdekeken átívelve megéri egy kötetet leakasztani. Van olyan kedves olvasó, aki a bútor színéhez igazítja a kötet vásárlást. Ezért is fogom kiadatni több színben, s azon belül árnyalatban.
Ezután semmi gondolkozás pajtásaim! Már nem kell tovább agyalni eme témán. Ha veszik a fáradtságot és belemerítkeznek piszkozataim és széljegyzeteim anyagában, amely meghitt és néha személyes, azaz szubjektív, akkor van remény a folytatásra... Esetleg a már kész erről a témáról írt szakdolgozatomat elolvashatják, ha egyáltalán érteni teccik. Egyelőre azért bocsájtom teljesen közérthetően eme rövid eszmefutkározást. Muszáj közszemlére tétetni, úgy hogy "János bácsi" is megértse. Hiszen tudják le kell ereszkedni az ő szintjére is. De hát, aki ismer tudja, hogy milyen gyönyörű szavakat használok! Például: mely, midőn, mindazonáltal, azonképpen, valószínűsíthetően és a többi. Na jó nem akarok kérkedni (a gyengébbek kedvéért - dicsekedni) tudásommal, inkább megmaradok alázatos önök és a munkám iránt. Tudom hogy szem nem maradt szárazon, de hát ilyen egy szerény elmélkedő...
Mondanom sem kell, hogy a barátság szót ügyesen megnéztem a Magyar Értelmező Szótárban. Kissé silány összeállítás az én nézetemből, de üsse kő, most nem erről van szó.
Külön a barát szót így értelmezi, hogy aszongya: az a személy, lehet férfi, fiúgyerek vagy eppeg ifjú illető, akit kölcsönös bizalom, ragaszkodás és szeretet köt össze egy másik ipsével. A segítő szándékú jó akarókat is barátoknak szokták emlegetni, de lehet a nőknek a kedvesük szeretőjük, vagy eppeg valakinek a kedvelője. De lehet barátság faluk, városok, vagy éppeg országok között is, de ezt se érdemes elragozni, mert itt csak az emberi barátságról lesz szó, nagyon röviden.
Ebbe most nem bonyolódok bele, mert az is lehet, hogy igaz, az is lehet, hogy nem, vagy az is lehet, hogy ki tudja. Na inkább ez...
A triumvirátus
Hát inkább arról rötyötölni kedves önök, ami velem esett meg. Ezért is vettem valamelyest, egy aprónyicskácskát személyesre az esettanulmány.
Együtt jártam suliba egy végeláthatatlanul tündéri gyönyörűséggel, Hepi Göllel. Annak volt, még ejsze most is van két lüke barátja, az egyik Pucsik, a másik meg becsületes nevén Kongós Csöbör. Hogy mi az istennyilát látott ebbe a két fazonba, azt nem tudom. Még az eszem es megáll ha reájuk gondolok. Ráadásul az értelmező kéziszótár egyetlenegy bejegyzése sem rögzíti, hogy ellenkező neműek között létezhet barátság, s ezek mégis összehaverkodtak. Hát a csudám öl meg. ők most leányok vagy fiúk úgy nagybani kiszerelésbe számítva? Vagy mi a nyüvek, ejsze egy egész tudóstársaság se tudná megfejteni. A lényeg mégis az, hogy nem udvarolnak Hepi Gölnek. Ezért én próbálkozhatok még egy kicsit... Na ebbe nem megyek belé, met nem ez a téma. Pedig lehetne, de hova lenne egy esetleges komoly munka következő életbe vágó, nagy szigorúsággal megírt témája.
Az világos, hogy az iskola hozta őket össze, s azután szétválaszthatatlanok. Mintha hármas ikrek lennének. Mennek mind a bolond bárány. Egy lapátot kellene valamelyik seggébe felduvasztani, aztán üljön rea a másik kettő s kerimbálózzanak egész nap. S félúton, elfelé vagy vissza cserélgessék csak! Persze bennem nincs semmi irigység, de mégis beteges egyfolytában egymásra mászva lenni. Hát meg tud fulladni az ember!
Na mindegy, észrevétlenül kialakult ez a hármas, izé, hogyismondják, triumvirátus. Hepi Göl csak mosolyog, és minden tetszik, amit ez a két tróger tesz. De amúgy, ha valamelyik fazonnal kettesbe maradnak, akkor is ez a felállás. Ugyanúgy gyúrják a szöveget, dumálnak, együtt játszódnak meg satöbbi, de főleg satöbbi. Ezért is nehéz felfogni őket. Szerintem direkt csinálják, hogy nehézséget gördítsenek elém az elemzés megmagyarázása végett. De nem veszik észre, hogy én már lecsekkoltam a cselüket. Én se vagyok éppen ma született bárány! Tudom hogy hol es bé. Nem ijedek meg csak úgy az árnyékomtól!
De amikor ilyen különbözőek, akkor mégis hogy tudták elfogadtatni egymást? Na, ez marha egy jó kérdés. Van amit rajta agyalni. Kell legyen bennük valami közös. Aszt hiszem a triumvirátust jobb ha lebontom személyekre, s külön tárgyalom. A végére biztos kijön, aminek ki kell jönnie. Itt nem az evés utáni végtermékre gondoltam. Az szar helyzet, ez meg nem az, sőt ilyen pillangó kergetős semmirekelős időtöltésű boldogsággal van megspékelve.
Előbbször (egy kicsit népieskedtem) kezdem Pucsikkal, majd Kongós Csöbörrel, s a végére hagyom a drága kis angyali tündérkémet Hepi Gölt.
Jöhet PUCSIK
ő a legérdekesebb fazon mindhármójuk közül. Azért is kellett véle kezdjem. Azt mondta nekem, hogy tojásból kelt ki, és a Nehézség költötte ki. Ebből is látszik, hogy nem százas az illető. Ha egy kicsit jól bele gondolok, még hetes-feles sem, annál kevesebb, olyan egynegyedes, de az is jóindulattal. Persze nem akarok kegyetlennek látszani, ilyeneket bizonygassak, hogy nincs ki mind a négy kereke satöbbi... Egyszer az a tény számít, hogy nincs is kerék a szervezetébe, ezért nem is lehet ki, de ha képletesen elmélkedünk róla még akkor sem, hiszen egy állítás nem a világ. Ott van például az iskola, úgy járta ki, mint mi. Mondjuk szülei nem voltak, hanem egy Gazda nevű egyén nevelte föl. De hát ez se nagy magyarázat, hiszen jószerivel akad emberpalánta, akit nem a szülei neveltek föl, nemdebár, ugyebár, ámbár és nudibár... Az utolsót csak odalöktem, mint ő ahogy szokta, hadd legyek én is egy kicsit laza... Ezért megkérem arra rá se rántsanak! De ott van az a bizonyos felesége. Ez is teljesen normális. Azért itt elárulom valóban egymásra találtak, mert a felesége, ahogy ő nevezi, a jóságos Pocsëk (szegényesebb változatba Pocsek vagy Pocsék, kinek hogy tetszik) is elég furcsa. A név jelentésével aligha foglalkozom, hiszen nem az a feladatom, sem a mesterségem. ő folyton azt állítja, hogy a Könnyűség költötte ki. Mondom én, durván szólva, hogy ezekbe az illetőkbe van némi zakkantság... Megérik egymás pénzét. Pucsik ráadásul úgy szedte fel, tehát udvarolt neki, hogy lerázta a fáról. Na, ez már meredek, vagy magas, mint a ma született báránynak a bégetés megtrillázása.
Na de vegyük csak sorra a dolgokat. Ami nekünk közérthető, tehát, az hogy megszületett, van, nevelőszülőnél hányódott fel, van felesége, és egy szekérderéknyi gyereke. Van ahol lakjanak, egy marha nagy palotája, de azt hogy szerezte, nem szeretném kibogozni. Nem az én feladatom. Nem vagyok se mérnök, se ingatlanos szakértő, s főleg nem ügyvéd meg miegymás. Tehát ez még rendben.
Most rátérek az életére, amelynek részében némi betekintésem akadt. Általában boldog embernek mutatkozott. Sajnos néha elkapta a gépszíj, s akkor mániákusan és fölöttébb megszállottan iparkodott azon, amit eltervezett. A Gazda nevű nevelőapja úgy dolgoztatta, hogy abba egy tucatnyi felnőtt is életét vesztette volna, mint a háborús övezetekben szokás. De ő vidáman dolgozott, s kitüntetésnek vette, hogy kihasználja nevelőapja, és gyerekrabszolgaként bánik véle. Hát ez szörnyű
.
Aztán mikor elkerült s végre családja lett, a felesége nyomban lepetézett, s tíz gyereket szült. Tudjuk, hogy a nemzet megmentése igen fontos cél, ne de ennyit elévetni, egy kicsit nem sok? Meg aztán az se tudták mit kezdjenek velük. Ha csak játszódtak az volt a baj, ha nem, akkor az, tehát eligazodni rajtuk nuku. Még a sétáját se pihenésre használja. Hát milyen az ilyen, mindjárt bepisilek a röhögéstől... Hatalmi vágya és egyéb más érzelmi és tudati (habár az utóbbit megkérdőjelezem) megnyilvánulása olyan, mint az áprilisi időjárás, vagyis bolondos, megbízhatatlan, s az isten se tud kiigazodni rajta. Aztán egy álmát úgy váltja valóra, hogy amit tényleg álmodott végigcsinálja, hát nem kapok szavakat rá, s levegőt még annyira se, kapkodok, mint egy légszomjas ipse, aki nyuvadozni kezd.
Végül beszéljünk cag arról a híres jókedvéről. Annak örül, aminek nem sokan. Úgy érzi jól magát, hogy más olyan helyzetben megfutamodna. De a mi a mencsikás úristenségit is, mit bírnak benne a barátai? Még mondjuk Dáktő Kondembery a szórakozott professzor elcsúszik, mert annak is van rendesen gagyafiksze, s nem annyira éber, de semmiben. De a szépséges Hepi Gölnek mi passzol ebbe az illetőbe, hogy együtt lógnak, hát most is keresem erre a választ. Megnéztem a bukszámban, tarsolyomban, a szennyesben, retikülömben (senkinek semi köze, hogy az is van nekem) az agyamban, de nem találtam sehol. Pedig sok mindenre tudom a választ, s éppen ezért nem mélyedek bele, nem is kell elmélkednem. Viszont ez az elém tárt tény leteper, próbára tesz, és meghánykolódtat éjszakánként.
Vagyis egy cseppet sem hasonlít az elmélkedése a szokásos kalákaeszméhez, úgymond az elvárt csordanép gondolkozáshoz. Ez így kurva baj, mert nem nyalja ki senkinek a valagát, nem hízeleg, s legfőként nem követ valami jól bevált népszerű, elfogadott, vagy elvárt elvet se. Ezért a kiszámíthatatlan, semmilyen társaság közé sorolandó, attól eltekintve, hogy nem kavarja a mindennapi társadalmi katyfaszt. Pedig az az igazi, hogyha valahova be lehetne sorolni, mert az úgy jó, s nem kéne többet véle foglalkozni. De ez nem tud így lenni, hiszen kívül marad az összerezzenésektől. De ha még egy jó cirkuszt se lehet véle lebonyolítani, akkor egyáltalán miért is létezik?! Nagy kérdés. Most ebben a felszínes világban úgy kell tegyünk, hogy elfogadjuk a furcsaságait, mert szégyen, ha nem úgy teszed. El kell játszani a megértőt, hanem az orrodra koppintanak.
Szerintem azért mégis kerülendő, mert kilóg a megkövetelt trendi kulturális maszlagból. Aszt hiszem vadhajtás. Azt hiszem megértem, de segíteni szeretnék rajta, hogy álljon már be a modernül gondolkozó emberiség jól kitervelt, és megvan mondva mit csinálj és mit gondolj szektájához.
Kongós Csöbör, azaz Dáktő Kondembery, mint embernek számító egyén
Amióta az eszemet tudom örökké kísérletezett. Az első ilyen experimentálja, még kimondani sem etikus, de muszáj megtennem, a bélgáz hátsó végbélnyíláson való távozásának meggyújtása volt. Mivel senkit se kapott erre a tevékenységre, hogy álmát valóra váltsa, saját magán próbálta ki az iskola folyosóján, szünetben. Először az apjától ellopott (ő úgy mondta a kísérlet érdekében kölcsönkért) gyújtót kézbe véve bekattintotta. Aztán a hátsó feléhez tartva, itt most kimondom a csóré valóságot: s oda tartva kissé megerőltetve magát, egy jó nagy durrantva, s még három kicsit, a kis gyújtólángja a fingtól tízszer akkorára nőtt, s a segge lángokba borult, azaz langot vetett. Egy darabig körözötten üvöltve szaladt körbe kereken, majd Pucsik barátjának köszönhetően elérte az egyik földre helyezett nájlontálat, amiben mocskos felhúzós lé volt, s abba villámgyorsan belehelyezte az ülepét. Azt hiszem ez a tett nem szorul magyarázatra...
Okosnak elég okos volt, s most is az, mert hamar tanult, mindent felfogott mintha csak szivacs lenne, habár kíváncsiságát nem díjazták a tanárok, attól a perctől kezdődően, amikor egyszer levegőbe röpítette a katedrát. Ezért az efféle kísérleteket otthon kellett elvégezze. Sikeresen lediplomázott Dáktö Kondeberynek avanzsált elő. Viszont a nagyszerű munkahelyét, az egyik kísérleti állomás felrobbanása után, amit ő okozott, megkérdőjelezhető a tudomány iránti elkötelezettsége. ő persze hangsúlyozottan azt állítja a mai napig is, hogy az emberiség érdekében cselekedett, csak némi komplikáció lépett fel... Azt hiszem ezt nem kell jómagam megítéljem, önök is el tudják dönteni, hogy bár mint ember nem árt senkinek, de a kísérletei veszélybe sodorják a körülötte lévőköt. A tudósunk kísérletezése során előidézett veszélyhelyzet felismerését meglehet magyarázni másként is. Akármilyen alkalomról is legyen szó, az anyagok robbanékonysági erősségétől függnek.
Sajnos a sulis kísérletezései után, mint egyetemi professzor láttam viszont. Együtt szívtuk a légteret, ugyanabban az épületben.
Beszélgetésünk során, mert ugye az is megesett, azt vettem észre, hogy nem igazán kaphatós az elméleteim, és kritikáim meghallgatására. Pedig eleinte barátok voltunk. Valami sunyiságon rajta fogtam (el akarta orozni egyik tehetséges diákomat a külön bejáratú tantárgy megismerésétől), nem írom le hosszasan mert nem ide illendő, s ezért kellett megvonjam tőle a tegező viszonyomat. Sőt nem is barátkoztam véle többet. Ezt követően Pucsikkal vitatott meg mindent. Ez teljességgel rá jellemző. A kísérletezéssel nem tudott leállni, a saját berendezett kísérleti garázsát, s a szüleit is lakásostul felrobbantotta. A szomszéd disznójának a moslékát papilgatta. A disznós szomszédját átcselezve, még a többi szomszédot is, újba tették a házát, s még a mindentől távol eső fásszínt is. Most újból kísérletezik a színben, úgymond a vegyszereket, s más felszerelést az egyetemről "kölcsönözte". Mindenképpen azt hiszem ennek se lesz jó vége. Még csajozni is akar, nahát!
Nem is lenne annyi baj a tudósságával, ha ne volna ilyen veszélyes a kísérletezése. Ha valami nem sikerül, akkor annak megvalósításának érdekében, mindent megtesz, vagyis nem ismeri a határokat. Az az igazság, hogy egy cseppet sajnálom is, mert jó koponya, de mit kezdesz a tudománnyal, ha sosem tudod mikor repülsz a levegőbe...
Az az aranyos Hepi Gölöcske
Hátha találkoztam női tökéllyel, akkor ő az. Személyisége teljesen elbájol, Minden további nélkül levesz a lábamról. Nem is tudom, hogy tud ilyen kókokkal mint Pucsik és Kongós Csöbör szóba állni. Vagyis mégis tudom. Mert ő olyan aranyos, megértő kis cuki, s egyben ragyogó szépség és lángelme!
Ezért tartottam furcsának, hogy az érettségi letétele után miért választotta a modellkedést. Pedig ő sokkal többre hívatott! Úgy vonzza a társaságot, főleg az erősebbik nemet (habár ebben kezdtem kételkedni, mármint a férfiak lennének az erősebbikek), mint a dzsemes-kenyér a legyeket. Na, hiába ebbe nem lehet beleszólni. De abba igen, ha egy komoly egyetemet végzett volna, együtt lehettünk volna egyetemisták, s együtt tanárkodhatnánk. Micsoda szép jövő várhatott volna ránk... Na de immár mindegy. Megette ezt az álmodozást is a rossz seb.
Tündéri viselkedése mindenkit lenyűgöz. Azt hiszem vonzza az extrém helyzeteket, mert mind csak olyan barátai vannak. Hát vélem is eleget beszélt, s most is, igaz akkor inkább jómagam fejtem ki életem rejtett kritikus titkait, de azért marad ideje egy két szóra neki is. Úgy látszik nem vagyok valami extrém a számára. Inkább talán csak egy lelkizős pacek. A barátai sem azok a rosszmájúak, lehet hogy ez tetszik bennük. De egyébként azonkívül nincs egyéb, amit felsorolnék. Habár Pucsiknak van nagy birtoka, s utólag valamit ez a dilló tudósagy is feltalált, és megtollasodott. De látszólag Hepi Gölöcskémet a vagyon nem annyira érdekli.
Hogy mi érdekli Hepi Gölt? Minden! Akármiben megtalálja ami jó, ami tetszik, ami mókás, ami szerethető, s úgy el tudja hitetni véled, hogy ott kételkedésnek helye egy deka sem marad. Ehhez nem elég a tanult tehetség, kell legyen valami veleszületett belső képesség is. Rendesen sugárzik a boldogságtól. Attól, hogy avval a két fetyellóval barátkozik, senki se nézi hülyének. Pedig nézhetné. Inkább hatalmába és bűvkörébe kerít bárkit, aki véle szóba elegyedik. Olyan, mint egy boldogságbomba, s még sincs megkergülve. Hogy miként tudja ezt csinálni halvány lila fingom sincs. Ha lenne azokat is csak aggatnám fel szép sorjába a falra. Pedig az valóságosan maceráns egy munka lenne, tekintve illanó gázállapotára. Hepi Gölön nincs mit nem szeretni, nincs mit kételkedni, csak úgy van, és mindig kurva boldog.
Konklúzió, vagy valami ilyesmi
Most már a kedves kíváncsi széles tömeg, amely érdeklődik a barátságról, rá kell jöjjön, hogy annak kialakulásában, valami önzetlenség, visszavonhatatlan együttérzés, ragaszkodás és feltétel nélküli szeretet húzódik. Ez a három alak barátságának egyik kulcsa ez, mert mindegyik teljesen eltérő fazon a másikoktól, sőt úgy komolyan közös témájuk, érdeklődési körük satöbbi, ahogy jómagam informálódtam még az sincs. Mégis összefogva, karöltve érdeklődnek egymás után. Amikor együtt vannak, ha értik, ha nem, amit megbeszélnek, de kiguvadt szemekkel figyelnek arra, hogy a másik éppen mit mond. S a pláné az, hogy ott segítenek ahol csak tunak, bandájukon belül, de még azon kívül lévő embereknek is. Ez azért józan ésszel aligha felfogható. Mi a nyüvet erőlködnek mások megértésén, akiket nem, kevésbé, vagy egyáltalán nem értenek, há nem tudom. E mán túlontúl meghaladja az emberi gondolkodás képességét. Ezért sem tudom pontosan meghatározni ezt a barátság ízét, vagy mit.
Viszont azt hiszem ízelítőt tudtam nyújtani, hogy a barátság szinte véletlenszerű kapcsolatok sorozata. S főleg azt vettem észre, isteni együtt lenni azzal az illetővel akinek jelenléte megnyugtat, mert úgy jó az élet. Megfelel az is, ha nem szólunk egymáshoz, vagy éppenséggel akármilyen témát is feszegetünk véle.
Na, önöknek ennyi. Belefáradtam ebbe a köznyelves mesélésbe. Természetesen a téma felturbózása érdekében megtettem, csak most, csak önöknek, s tiszta ingyen!
Borbé Levente,
2019. november