Hol volt, hol nem volt, volt egyszer egy Hol Volt Hol Nem Volt. Az pedig olyan volt, hogy hol volt, hol nem volt. Telt múlt az esztendő, ez a Hol Volt Hol Nem Volt, hol itt volt, hol ott volt. Hiába szégyen tőle, hogy csak itt meg ott volt, semmit sem törődött ezzel, Hol Volt Hol Nem Volt. Így történhetett az is, hogy mindenütt beígérkezett volt, pedig hol volt, hol nem volt.
Egyszer ritka szomorúsággal megkérdezte tőle a főnöke: - Hé maga, izé, ön, maga Hol Volt Hol Nem Volt, hol a frászba volt, amikor itt nem volt.
A válasz egy kissé szégyenlősen érkezett: - Hát kérem maga, kedves, izé, ön, hogy hol voltam és hol nem voltam? Hat, elárulom önnek merre voltam. Arra voltam, ahol még volt Valaki és az nem én voltam. Mert ha jómagam lettem volna, nem ismertem volna magamra. Mert hol van az, hogy magammal hol társalgok, hol nem. Hát hol, nem is itt, ahol valakik vannak. De szavamat össze ne zavarjam, ott ahol voltam, én Hol Volt Hol Nem Volt a szívem választottja is ott volt. Ott volt hej, maga főnök, izé, ön a kedvesem Hólina Volnia de Nem Volnia, természetesen a feleségem lett.
Ne törődjön most már Hol Volt Hol Nem Volt, megértettem, hol volt és hol nem volt. Most menjen szabadságra hol még volt, jöjjön vissza dolgozni Hol Volt Hol Nem Volt.
El is ment nejével Hol Volt Hol Nem Volt ahol még volt.
Ketten éldegéltek azután csendesen, csendesség meg zűr, hol volt, hol nem volt. Hol tudták, hogy vannak, hol nem. Igen, mert a holtiglan vagy holtig tartott esküt hol betartották, hol nem. Holott holmi hada-bandázás az egész, mert ők ahol voltak, hol jól érezték magukat, s hol nem, hol szerették őket s hol nem.
Sokan elfeledték az idők során, hogy Hol Nem Volt és kedves neje náluk is volt. Akik igazán szerették őket, mindig tudták hol voltak ők, kedves neje és Hol Volt Hol Nem Volt.
Ők maguk pedig hol szerették, hol felfalták egymást és ennyi az egész, mert ki tudja hol volt, és hol nem volt, ami nem volt és ami még megvolt.
Borbé Levente
1993 őszén íródott.